Geowłóknina to rodzaj sztucznego materiału stosowanego w geotechnice, czyli dziedzinie inżynierii zajmującej się projektowaniem, budową i utrzymaniem konstrukcji i urządzeń związanych z glebą i skałami. Geowłóknina składa się z cienkich, syntetycznych włókien, które są splecione w siatkę.

Geowłóknina jest stosowana do różnych celów w geotechnice. Jednym z głównych zastosowań jest kontrola erozji gleby i stabilizacja gruntów. Geowłóknina jest stosowana jako warstwa oddzielająca płyty z betonu lub asfaltu od gleby, co zapobiega wypieraniu ziemi przez beton i poprawia stabilność powierzchni.

Geowłóknina jest także stosowana w celu wzmocnienia gruntów, na przykład podczas budowy dróg, mostów, lotnisk czy zbiorników retencyjnych. Geowłóknina wzmocniona dodatkowo geosiatką, tworzy warstwę, która zapobiega osuwaniu się terenu i stabilizuje grunt, co zwiększa wytrzymałość i trwałość konstrukcji.

Innym zastosowaniem geowłókniny jest ochrona podłoża przed zanieczyszczeniami i wody opadową. Geowłóknina jest stosowana jako membrana ochronna, która zapobiega przedostawaniu się zanieczyszczeń do ziemi, a także ułatwia odprowadzanie wody.

W geotechnice stosuje się różne rodzaje geowłóknin, w zależności od ich zastosowania i warunków środowiskowych. Geowłókniny są dostępne w różnych kolorach, grubościach i rozmiarach, co pozwala dostosować ich właściwości do konkretnych potrzeb i wymagań technicznych.